Ik, ik ben Caroline. Al meer dan 12 jaar ben ik de levenspartner van Kim en daaruit vloeiden de twee mooiste kinderen: zoon Loïc (°2016) & dochter Maéva (°2018). Ik ben een positieve vrouw & voel me goed in mijn vel. Dat komt vooral omdat ik erg goed kan relativeren. Ik doe steeds mijn best om een goede mama te zijn (de ene dag lukt dat al wat beter dan de andere dag) en ik probeer ook genoeg tijd te besteden aan mijn relatie op zich.

Voor we de stap hadden gezet om te emigreren naar Dordogne, gaf ik les aan jongeren met autisme. Erg leerrijke jaren die me mee hebben gemaakt tot wie ik nu ben en hoe ik naar de dingen kijk. Maar het was tijd voor iets nieuws.

Over mijn zoon en dochter kon je al heel kort iets lezen in mijn welkomstwoordje. Ze zijn alles wat ik kon wensen. Dat kon natuurlijk moeilijk anders, aangezien ze een geweldige papa hebben. En die papa is mijn man, Kim. We zijn echt een ontzettend goed team en absolute soulmates. Hij gaat waar ik ben, en ik ga waar hij staat. Samen. 

 

Wat mag je verwachten?

In eerste instantie wilde ik een blog starten over emigreren, en dan vooral nog het emigreren met kinderen. Ik miste zelf destijds goede, recente blogs over dit onderwerp. Ik wil om te beginnen dus mijn ervaringen delen met mensen die ergens ook de droom koesteren om (met of zonder kinderen) te verhuizen naar het buitenland. Van droom tot uitvoering.

Daarnaast wil ik ook verhalen delen over het leven en werken in ons nieuw land. Met ‘leven’ bedoel ik heel veel: de lachjes en traantjes van de kinderen (en waarschijnlijk ook wel eens van mij…), leuke uitstappen, het wel en wee van onze moestuin, de plaatselijke keuken, tips voor wie op vakantie gaat naar de Dordogne … Alles wat ik zelf graag zou lezen.

 

 

 

 

Veel liefs, Caroline