Naar een ander land verhuizen is een ding. Je daar volledig thuis voelen is iets anders. Een van mijn grootste zorgen destijds was dat Loïc en Maéva zich goed gaan voelen op school. Loïc is een heel enthousiaste, lieve jongen die niet snel verlegen is. Ook op school in Vlaanderen deed hij het enorm goed en vond hij het fijn om aandacht te krijgen. Een grote angst van mij was dat hij die kwaliteiten en dat positieve zelfbeeld zou verliezen eens hij naar school gaat in Frankrijk. Daarom was het voor mij heel belangrijk om hem zo snel mogelijk Frans te leren zodat de schok voor hem minder groot zou zijn en dat de taal voor hem (en Maéva) geen ‘issue’ zou zijn.
Ik ben hier nu bijna 3 jaar geleden mee begonnen. Loïc was toen 3.5 jaar. Op dat moment hadden we nog niets beslist over onze toekomst, maar ik was van mening dat hij het Frans altijd nodig zou hebben, of we nu zouden verhuizen of niet. Ik zocht wat op het internet op en kwam al meteen een aantal leuke Franse filmpjes en liedjes tegen voor kindjes. De deuntjes werkten aanstekelijk en na verloop van tijd begon hij de liedjes mee te zingen. Op dat moment verstond hij nog geen woord van wat hij hoorde en meezong, maar dat evolueert bij zo’n jonge kinderen enorm snel. Daarnaast veranderde ik de taal van de zender ‘BabyTV’. De figuurtjes waar hij al lang naar keek waren dezelfde, maar nu spraken ze Frans. Op die leeftijd stellen ze zich daar helemaal geen vragen bij. Mijn grootste tip aan ouders van zulke jonge kinderen: gewoon doen! Verander de taalinstellingen nog voor ze zich vragen beginnen te stellen. Anders gaan ze het niet leuk vinden.Zelf heb ik nooit een woord Frans gesproken met Loïc, ook Kim niet, hoewel hij leerkracht Frans was. Als het niet je moedertaal is, vind ik dat niet natuurlijk om op die manier met je kind te communiceren. Consequentie is in dit geval ook enorm belangrijk, vandaar dat ik meer en meer programma’s op TV in het Frans zocht.
Toen hij 4 was, kwam Loïc elke dag een half uur tot een uur (of meer om heel eerlijk te zijn) in contact met de Franse taal. Hij keek TV en door vaak dezelfde afleveringen te zien, begon hij aan sneltempo de taal te leren. We ontdekten niet veel later dat hij al ontzettend veel Frans begreep. Ik testte soms iets door te vragen of hij me kon helpen met uit te leggen wat er net werd gezegd “want mama verstaat het niet zo goed”… meermaals vielen Kim en ik achterover. Hij begrijpt écht Frans! Mijn principe van “zo min mogelijk schermtijd per dag” moest ik toch snel aan de kant schuiven. Als ik zag hoeveel voordelen hij haalde uit het kijken naar Franstalige programmaatjes, mocht hij van mij gerust wat meer schermtijd per dag. Zolang hij het leuk vond, moest ik ervan profiteren. Ik heb hem nooit iets opgelegd. Ook wanneer hij zei: “Nee, ik wil nu iets -gewoons- zien.’, heb ik hem niets Frans opgedrongen. Loïc gaat nu bijna 4 weken naar school in Frankrijk en hij begrijpt zo goed al alles wat de juf hem zegt. Het produceren komt met mondjesmaat, maar een taal begrijpen is al de belangrijkste eerste stap.
Dus op de vraag: “Hoe maakte ik mijn kleuter tweetalig?” is het antwoord heel simpel en zijn er absoluut geen credits voor mij: laat ze zo vroeg mogelijk TV kijken in het Frans. Ik spreek hier nu enkel over Loïc. Maéva (toen 2.5 en keek af en toe mee) gaat er in principe nog sneller mee weg zijn omdat zij al veel vroeger volledig wordt ondergedompeld. Nu kijken ze geen Franstalige TV meer. Zoals ik daarnet al zei is volgens ons consequentie erg belangrijk. Op school is alles Frans, thuis is alles Nederlands (op zijn huiswerk na). Favorieten destijds op Youtube: Bob le train, Pat le Pirate, Lutin Plop, Blaze, Peppa Pig, Simon …
SUCCES!
Reactie plaatsen
Reacties